Fred Eaglesmith, de Canadese singer-songwriter met Friese roots, komt voor de vierde keer naar Spijkerboor. Voor hem is het thuiskomen zoals hij zelf zegt. Fred Eaglesmith is één van de meest vermaarde singer/songwriters van de afgelopen vijftien jaar, hij is al meer dan drie decennia bezig. Een levende Americana legende, excellerend in het treffend formuleren van hartzeer en humor en vergelijkbaar met Hank Williams, Johnny Cash en Bruce Springsteen. In Nederland is Fred pas goed bekend geworden met zijn americana-album ‘Lipstick, Lies & Gasoline’ (1997). Hij is niet van vandaag of gisteren en lijkt meer plezier te hebben dan ooit tevoren. Zijn vorige drie shows in ’t Keerpunt waren legendarisch en we kijken er naar uit Fred opnieuw te mogen ontvangen. Speciale gast is (dochter) Jesse Elgersma.

Biografie: Fred Eaglesmith was één van de negen kinderen van een streng gelovig boerengezin in het zuiden van Ontario. Uit zijn jeugd herinnert hij zich twee plekken waar hij was: aan het werk op de boerderij of op weg naar de kerk. Op zijn tiende zag hij Elvis Presley op tv, en die dag schreef hij zijn eerste liedje. Als tiener liftte hij op goederentreinen naar het westen van Canada waar hij begon met optreden en het zingen van zijn eigen liedjes. Veel van Eaglesmith’s liedjes hebben betrekking op machines en voertuigen als treinen, tractors, vracht-wagens, auto’s en motoren. Het plattelandsleven, honden, wapens, drank en het harde bestaan als boer zijn andere thema’s in zijn werk. Ook gaan de liedjes over de teloorgang van de kleine boerenbedrijven. De liedjes van Eaglesmith zitten vol met stakkers die te maken krijgen met mislukte liefdes of verlies van hun inkomen, en met slimme boeren. Het zijn in feite allemaal korte verhalen, vol met onbetrouwbare vertellers en onverwachte wendingen. Tussen de liedjes door vertelt Eaglesmith lange, amusante verhalen. In Nederland gaat het dan over de kleine glazen bier, zijn verbazing over de creamer bij de koffie en geen melk terwijl er zoveel koeien rondlopen en zijn voorkeur voor de Febo. En Diks autoverhuur blijft ook niet onbesproken. Eaglesmith zingt geen covers en heeft een afkeer om met andere sterren samen een plaatje te maken. Dat neemt niet weg dat hij soms met anderen nummers schrijft, zoals Love and a .45 met Chris Knight en Between the Daylight and the Dark met Mary Gauthier. Eaglesmith heeft een speciale band met Nederland. Zijn gereformeerde opa Rintje verruilde in 1939 Friesland voor Canada. In de documentaire There Ain't No Easy Road die Huib Stam over Eaglesmith maakte, wordt verslag gedaan van Eaglesmiths eerste bezoek aan het Friese kerkdorp Schraard waar veel Elgersma’s (en ook zijn opa) vandaan komen. Eaglesmith heeft ook in Nederland fanatieke fans (Fredheads) die als het enigszins mogelijk is alle optredens bezoeken. Tijdens twee tournees werden video-opnames gemaakt die als dvd werden uitgebracht: The Small Beers Tour met vooral opnames van een solo-optreden in Paradiso in Amsterdam tijdens het Weeping Willow festival (13 februari 2005) en een optreden in De Gloppe in Leeuwarden de volgende dag; en Live Below Sea Level met hoofdzakelijk het optreden met band tijdens het Roots of Heaven in Haarlem (26 november 2006) en een optreden in Café 't Keerpunt in Spijkerboor. Eaglesmiths band heet The Flying Squirrels of The Flathead Noodlers. Beide bands hebben dezelfde leden, maar spelen verschillende stijlen. The Flathead Noodlers spelen bluegrass, terwijl The Flying Squirrels meer folk en rock spelen. Ooit heette de band The Smokin’ Losers. Willie P. Bennett, die 25 jaar mandoline speelde in de band, moest zich na een hartaanval op 19 mei 2007 terugtrekken; Hij overleed op 15 februari 2008. Als Eaglesmith solo optreedt noemt hij zichzelf Fred J. Eaglesmith.

Signups closed for this Evenement