Louisiana swing, Delta blues en Nawlins jive

Band bezetting: Luke Winslow King, vocals, guitar, Roberto Luti, lead guitar, Myles Weeks, electric bass, Richard Levinson, drums.

Luke Winslow King komt dinsdag 14 februari opnieuw naar Roots on the Road in VanSlag. Na optredens in 2014 (met Esther Rose) 2015 (met band) 2016 met gitarist Luti) ontvangen we hem en zijn band met liefde alweer voor de vierde keer. De Amerikaanse zanger/gitarist Luke Winslow-King is net als zijn collega Pokey LaFarge een oude ziel in een jong lichaam. Want hoewel hij pas 33 jaar is, heeft hij een voorliefde voor vooroorlogse folk, jazz en blues, niet toevallig ook de stijlen waarbij hij kan excelleren met zijn slidegitaarspel. Dat Winslow-King al jaren in muzikale smeltkroesstad New Orleans woont, helpt natuurlijk ook mee.

Onlangs verscheen zijn vijfde album ‘I’m Glad Trouble Don’t Last Always’. De breuk met levenspartner (en ex-bandlid) Esther Rose vonkt dit keer de creatieve vlam voor Luke Winslow-King; Het heeft ook zo zijn voordeel om bluesman te zijn! In het samenstel van negen songs doopt de rasartiest de luisteraar in het levensbloed van de rustieke Americana, Mississippi blues, New Orleans jive, Memphis R&B en Mississippi delta blues. Het resultaat is swingend, authentiek en tegelijkertijd fris. Met Luke Winslow King mee komt de volledige band onder aanvoering van de Italiaanse stergitarist Roberto Luti.

De live optredens van Luke Winslow zijn altijd zeer spraakmakend. Tickets voor zijn optredens zijn overal razend populair. Zorg daarom dat je op tijd bent en reserveer op www.rootsontheroad.nl of koop je ticket direct via www.vanslag.eu

Recensie Luke Winslow-King – I’m Glad Trouble Don’t Last Always

Format: CD – LP – Digital / Label: Bloodshot Records - Releasedatum: 30 september 2016 - Tekst: Rick Kanselaar

En opeens stond Luke Winslow-King er alleen voor. Zijn partner Esther, niet alleen privé maar ook muzikaal en tevens bandlid, verliet hem afgelopen jaar. Samen maakten ze twee platen waar een mooie mix op te horen is van oude blues, country en jazzy invloeden. Deze albums brachten hen ook naar Nederland, meestal in het voorprogramma van zielsverwant Pokey Lafarge. Het persoonlijke leed van Winslow-King heeft zich vertaald in dit prachtige nieuw album. Niet alleen moest hij de scheiding verwerken maar werd hij ook gedwongen om zichzelf als artiest te evalueren omdat er ook een einde kwam aan de muzikale collaboratie tussen Esther en hem. Het album is door deze tegenspoed meer naar de blues kant uitgevallen en dat gegeven maakt van I’m Glad Trouble Don’t Last Always een klein meesterwerkje. Luke Winslow-King beheerst de slide gitaar als geen ander en heeft hij een aangenaam soepele stem. Zoals op eerdere albums put hij uit de rijke Amerikaanse muziekhistorie, invloeden uit de delta, country en rootsrock worden gebruikt om het licht in het leven van Winslow-King terug te vinden. In deze zoektocht noemt hij Ry Cooder en Bonnie Raitt als belangrijke inspiratie bronnen. Pareltjes op het album zijn opener 'On My Way' waar hij de kracht in zijn leven probeert te vinden om door te gaan, 'Heartsick Blues', gearrangeerd met een fraaie viool en het liefdesverdriet bezongen wordt en 'No More Crying Today waar het lijkt of de zon weer gaat schijnen en hij het vermogen vind om de draad op te pakken. In 'Esther Please' horen we Luke Winslow-King zich afvragen waar het misging tussen hem en Esther. Ondanks de drastische veranderingen in het leven van Luke Winslow-King weet hij dit om te zetten in een cd van krap 40 minuten waar vele emoties voorbij komen, van frustratie en boosheid tot verlichting en acceptatie, iets wat ‘I’m Glad Trouble Don’t Last Always’ zo mooi en rijk maakt. Herkenbaar, eerlijk en soms onaangenaam.

Signups closed for this Evenement