Seven Curses Americana Murder Ballads

Liefhebbers van het werk van Mark Erelli en Jeffrey Foucaultkomen de laatste tijd bijzonder goed aan hun trekken. Erelli bracht onlangs zijn prachtige laatste album 'Little Vigils' uit; Van Foucault staat het volgende project onder de naam 'Cold Satellite' alweer in de steigers. Het betreft hier werk gebaseerd op de poëzie van Lisa Olstein uitgewerkt in samenwerking met o.a. Billy Conway en David Goodrich.

Zowel Erelli als Foucault kennen periodes in hun carrière waarin zij het telkens maar weer ten gehore brengen van hun eigen songs even helemaal beu zijn. Tijd om de batterij weer eens op te laden. Zo legde Erelli op 'Innocent When You Dream' in 2007 de liedjes van o.a. James Taylor, Townes van Zandt, Tom Waits en Wilco vast. 'The Memorial Hall Recordings' uit 2002 lieten al een mix horen van zijn eigen songs en favoriete songwriters uit New England.

Foucault liet zich in het recente verleden op zijn beurt bepaald niet onbetuigd door de formatie Red Bird op te tuigen. Een samenwerkingsverband tussen Foucault, vrouwlief Kris Delmhorst en Peter Mulvey bracht werk van o.a. Dylan, Willie Nelson, REM en Waits. In 2008 bracht Foucault de werken van John Prine opnieuw tot leven op zijn schitterende 'Shoot The Moon Right Between The Eyes'.
 

Erelli en Foucault, bezige baasjes en vrienden bovendien.

Enkele jaren geleden bracht men broederlijk twee avonden door met een handvol gitaren, 'Seven Curses' tot gevolg. Een album vol murder ballads afkomstig van een illuster gezelschap legendarische namen. Verhalen over liefde en dood verpakt in werkelijk schitterend akoestisch snarenwerk. Ongelooflijk dat beiden dit album in slechts twee sessies vast konden leggen.
Het album gaat van start met Woody Guthrie's 'Philadelphia Lawyer'. Een mooie keuze om met één van de founding fathers van de hedendaagse Amerikaanse folkmuziek te beginnen. Guthrie's song gevat in Tex-Mex snarenspul. Liefhebbers van de jonge Ry Cooder zullen van dit nummer smullen.
Foucault mag vocaal de boventoon zingen, Erelli de achtergrondvocalen. Gedurende het gehele album zal men beurtelings deze werkwijze volgen. Erelli gaat vervolgens aan de haal met Springsteen's 'Johnny 99', wat mij betreft had men de song vertraagd zoals Richard Shindell dit met 'Born In The USA' deed op zijn onvolprezen 'South Of Delia'. Nu kent de song, net als in het origineel, een almaar door denderend ritme wat ik maar matig appreciëren kan. Ik ben echter bereid dit geheel als een gebrek van mijn kant te accepteren.
 

Bijzonder aangenaam verrast ben ik door Foucaults versie van 'Tom Merritt'. Richard Buckner is één van mijn absolute helden en 's mans album 'The Hill' een vaak onderschat album. Foucault geeft zich geheel in deze song, ondersteund door prachtig hamerend snarenspel.
Gezien de kwaliteit van het gebodene is de verleiding groot om elke song van dit album te beschrijven, ik zal mij verder beperken tot enkele van mijn persoonlijke favorieten.
 

Zo is daar nog het heerlijk verhalende 'Louise' van Paul Siebel. Leo Kottke's versie staat mij nog het meest helder voor de geest, maar moet nu toch echt concurrentie dulden. Het al eerder door Richard Shindell gecoverde 'Sonora's Death Row' krijgt ook hier een prominente plaats. Foucault in topvorm.
 

Erelli geeft Steve Earl's 'Ellis Unit 1' net dat kleine beetje slepende en lijzige zang mee en eert daarmee Earl subtiel. Foucault is vocaal en op snaren fanatiek in de weer op Tom House's 'Cole Durhew'. Een dergelijke inzet op gitaar door de jaren heen kostte Luka Bloom al eens een pees onsteking.
 

Hilarisch is 'The First Mrs. Jones' van Porter Wagoner waarbij de tweede Mrs. Jones op bedenkelijke wijze de eerste Mrs. Jones op mag volgen. Murder ballads...
 

Neil Young's 'Powderfinger' kent welhaast de meest geïnspireerde uitvoering die ik ooit van deze song hoorde. Hier laat Foucault horen dat hij zich het werk van Young geheel eigen heeft gemaakt. Samen met David Goodrich en Kris Delmhorst gaat Foucault regelmatig als The LP's op stap en voert dan integraal een Neil Young album uit.
Erelli mag als waardig slotakkoord met zijn eigen zachte ballade 'Wyoming Wind' het licht op Seven Curses uitdoen. Seven Curses, een album om een moord voor te doen.

door hans jansen 

Signups closed for this Evenement