The Next Gig: Jenny Berkel keert terug naar vertrouwde grond
BORGER – “Dit is een geweldig mooi podium en ik weet dat Take Root een prachtig festival is. Daar ben ik eerder geweest.” De oogjes van de Canadese singersongwriter Jenny Berkel gaan even extra glimmen als ze vooruit blikt naar het optreden die avond in Borger 9 september en naar haar optreden bij Take Root in de Oosterpoort in Groningen op 10 september. De hele toernee gaat al geweldig, dus ik reken er op dat deze optredens minstens net zo mooi zijn.” Het is een speciaal optreden voor de Canadese. “Ik ben van Nederlandse afkomst”, vertelt ze trots. “Optreden in het land van mijn opa's en oma's is heel speciaal.”
Vorig jaar zou de eerste toernee plaatsvinden. Een groot aantal optreden waren als voorprogramma van een andere artiest. De aanslagen in Parijs gooiden roet in het eten en de toernee van die artiest werd afgezegd. “Ik hoop toch nog te kunnen komen”, liet Jenny Berkel toen weten. Het was te kort dag, maar gelukkig een half jaar later kan de interview afspraak alsnog plaatsvinden in de kerk van Borger. Terug naar de opa's en oma's. “Ik kom uit een heel muzikale familie. Iedereen is wel muzikaal, maar één van mijn oma's is echt begaafd op dat terrein. Iedereen binnen onze familie is wel met muziek bezig. Ik speelde zelf ook, maar ben pas eigenlijk op mijn 21ste begonnen met liedjes schrijven. Ik had een relatie met een folkartiest en ontdekte dat wat hij kon, ik ook kon. Het stimuleerde mij om mijn eigen liedjes te gaan schrijven. Het besef dat ik echt artiest kon worden kwam pas toen ik mijn eerste album uitbracht. In een echte studio enzo met allerlei vakmensen, Iedereen in Winnipeq waar ik toen woonde was ook heel erg enthousiast over mijn werk en ondersteunde het en moedigde het aan. Winnipeq ligt in het midden van Canada en eigenlijk heel erg afgelegen. Het is een soort eiland in een zee van akkers en weide. Het is er vaak ook erg koud. Mensen zoeken elkaar op en je krijgt echt dat eiland gevoel, afgesloten van de rest van de wereld. Iedereen steunt elkaar en heeft belangstelling voor wat je doet. Mensen zoeken elkaar op. Niet alleen heb ik daar van geprofiteerd, maar eigenlijk heel veel bands, artiesten en mensen die creatief bezig zijn.”
Inmiddels heeft Jenny Berkel naast een aantal EP's haar tweede album uit. “Ik ben net weer begonnen met liedjes schrijven”, vertelt de Canadezeals VanSlag uitbater Henk Eggens een kop koffie serveert. “Het schrijven van liedjes is voor mij een soort evolutie. Ik reis tegenwoordig veel en dus kan ik niet de perfecte omstandigheden scheppen om te gaan schrijven, maar moet het doen met hoe het is en waar ik ben. Ik schrijf tegenwoordig vaak poëzie en dan komt de melodie erbij. De belangrijkste inspiratie bron voor de onderwerpen van mijn liedjes zijn mijn eigen gedachten. Wat ik zie en waarneem van de omgeving. Wat mensen mij vertellen. Ik probeer altijd mijn liedjes heel visueel te schrijven. Dat mensen er zich echt een beeld bij kunnen vormen. Om de zelfde reden maak ik mijn liedjes niet te persoonlijk, maar meer universeel zodat het voor iedereen herkenbaar is.”
De liedjes van Jenny Berkel zijn prachtige, soms haast verstilde, maar steeds indrukwekkende songs. “Dat past bij me. Ik ben eigenlijk best wel verlegen, dus voor mezelf zou het erg goed zijn als ik punkzangeres of discoqueen zou zijn geworden. Dat ik mezelf kon loslaten op het podium, maar ik ben nu eenmaal erg rustig en dat weerspiegelt zich in mijn liedjes. Het is ook het soort van muziek dat ik zelf ook graag hoor. Als ik naar een concert ga, dan is het luistermuziek.”
Jenny Berkel heeft net haar nieuwe album 'Pale Moon Kid' uit. “Ik ben er erg blij mee”, klinkt het trots. “Ik had mezelf als voornaamste doel gesteld dat op 'Pale Moon Kid' de emoties ook echt en oprecht klonken. Dat is gelukt. Ik werk met mensen die me na liggen, zoals mijn zuster en de Romano familie. Bij veel van deze nummers heeft Daniel Romano mij geholpen om juist die emotie eruit te krijgen die ik er in wilde stoppen. Een ander doel was om met dit album op toernee door Europa te gaan.” Haar aanwezigheid in de kerk in Borger is het bewijs dat ook dat doel is geslaagd. “We hebben vandaag twee uur gereden in een prachtige omgeving. Er is heerlijke koffie en ik heb een lekker glas bier. In Canada rij je uren en uren van podum naar podium en is een goed glas koffie een zeldzaamheid. Ik kom dus erg graag vaker naar Europa en heb nu ook een boekingskantoor in Europa.”
Nederland is daarbij natuurlijk speciaal. “De opa en oma van mijn ene kant komen van Den Helder, van de andere kant uit Friesland en Rotterdam. Ze zijn in de jaren 50 naar Canada geëmigreerd om daar een bestaan op te bouwen. Ik ben opgegroeid in een echte Nederlandse gemeenschap. Ja, dit is dus erg speciaal en bijzonder om naar Nederland te komen. Een paar jaar geleden heb ik al die plaatsen waar we vandaan komen bezocht en ben ook naar Berkel geweest waarnaar we zijn vernoemd. Dit is zo ontzettend leuk. Is dit een oud stadje? Ik wil nog even door Borger wandelen.” Nog snel een foto en weg is Jenny Berkel. Drentse lucht opsnuiven.
Jenny Berkel speelt in een dubbele hoofdact samen met Laura Gibson op 9 september in Borger en op 10 september is ze onderdeel van de line-up van Take Root in Groningen.
