The Dustbowl Revival voor de derde keer naar Roots on the Road in Coco Maria Veenhuizen.

The Dustbowl Revival uit Venice, Californië is een collectief van acht energieke muzikanten dat oude school bluegrass, gospel, jug-band, swamp blues en de hete swing van de jaren ‘30 mengt tot een pittige roots coctail. Bekend om hun inspirerende live-sets brengt The Dustbowl Revival vele stijlen samen van de traditionele Amerikaanse muziek. Ze werken met een groot instrumentarium en collectieve zang. Instrumenten die je mag verwachte zijn: viool, mandoline, trombone, klarinet, trompet, banjo, accordeon, tuba, pedal steel, drums, gitaren, een bas gemaakt van een kano roeispaan, harmonica en veel wasbord en natuurlijk de kazoo, voor goed geluk!

In juni j.l. brachten ze hun vierde album uit ‘The Dustbowl Revival’, deze heeft inmiddels een stapel aan lovende recensies ontvangen en een berg aan voorinschrijvingen om deze plaat in bezit te krijgen.

Op dit nieuwe album ruilt The Dustbowl Revival hun dixieland jazz, folk en pre-war blues in voor een energieke mix van soul, funk en roots rock. Voor de liefhebbers van Old Crow Medicine Show, Mumford and Sons en The Wood Brothers een must believer! 

Recensie Bluesmagazine > 'The Dustbowl Revival' – The Dustbowl Revival

Format: CD / Label: Signature Sounds

Releasedatum: 16 juni 2017

Tekst: Peter Marinus

Zo af en toe ontdek je als recensent een echte parel tussen het enorme aanbod van nieuwe albums. En ik heb er dus eentje gevonden. Het vierde album van de band The Dustbowl Revival uit Venice, CA. Een echte rootsband, die elementen uit allerlei muziekstromingen  tot een zeer aangenaam, eigen geluid weet te kneden. Zo kom je invloeden uit de folk, bluegrass, soul, jumpblues en New Orleans funk tegen.

The Dustbowl Revival heeft ook zeer aparte bezetting. Op zang hebben we Liz Beebe, Zach Lupetin op zang en gitaar, Daniel Mark op mandoline, Connor Vance op de fiddle, Joshlyn Heffernan op drums, James Klopfleisch op bas, Matt Rubin op trompet en Ulf Bjorlin op de trombone. De aparte instrumentatie past perfekt in de sound van deze feestband.

Het gaat al direkt los in het feestelijk swingende Call My Name. Een haast New Orleans-achtige funky blues met warme blazers en een groovende mandoline (!). Dit nummer is een onverbiddelijke podiumkraker waarin je lekker kunt mee brullen met “row row row your boat”. Ook If You Could See Me Now heeft een warme funky groove, neergelegd door de hechte ritmesectie. In dit nummer hoor je een mix van folk, pop, bluegrass en funk voorbij komen. Good Egg is een luchtige rhythm & blues swinger met flinke folk invloeden. Ook dit nummer nodigt uit tot mee brullen. Uitbrengen op single dan maar?

The Story heeft een Motown beat met een vrolijk mandoline geluid en pittige blazers injecties. Een rustpunt is de folk ballad Debtors Prison. Zacht wiegend met soulvolle blazers. Daarna gaan we weer vrolijk swingend verder met Gonna Fix You, een uptempo poppy soul nummer. Busted is een dreigende bluesy ballad waarin alle instrumenten, inclusief de kranig krassende fiddle, perfect passen.

Keb’ Mo’ doet een gastoptreden in de Caribische soul van Honey I Love You. Got Over is een stemmige folk ballad over nog niet verwerkt liefdesverdriet. De melancholieke blazers vertolken hier de hoofdrol. Dezelfde blazers grommen er op los in de groovende “Unchain My Heart” rip-off van Leaving Time  met een heuse mandoline solo.

Dit prima album wordt afgesloten met de hoekige stamper Don’t Wait Up.

Voor mij is dit album een ware revelatie. Zangeres Liz Beebe lijkt op de hoes met een lamp ergens naar op zoek te zoeken. Stop maar met zoeken Liz want mijn hart hebben jullie al gevonden! Ik ga gauw op zoek naar de andere drie albums van deze band!