Jeffrey Foucault, de fenomenale singer- songwriter uit Wisconsin brengt warme, intrigerende en uitdagende rootsmuziek en is zeer geliefd bij het rootspubliek. Zijn grote inspirator is Townes van Zandt die met zijn teksten de essentie van de Amerikaanse blues weergeeft. Dat vormt bij Jeffrey de basis en loopt als een rode draad loopt door alles wat hij tot nu toe schreef. Dit voorjaar stond hij samen met Mark Erelli op het ROTR @ 't Keerpunt podium. Het was Jeffrey's derde optreden in Spijkerboor en het werd een memorabele waarin Jef en Mark afwisselend hun murdersongs naar voren brachten.
Lang zien wij en met ons velen er naar uit, dat hij eens met zijn band Cold Satellite komt en dat gaat gebeuren...! Ze komen voltallig - Billy Conway (Morphine), Jeremy Moses (Booker T), Alex McCollough (Nashville Tennessee) en David Goodrich (Chris Smither) – naar Europa en naar Spijkerboor. Met deze band heeft Jef het album Cold Satellite uit 2010 opgenomen. Een juweel van een plaat die zij nu live ten gehore gaan brengen. Zijn achtste album (alweer) heeft hij geschreven in samenwerking met de gerenommeerde jonge Amerikaanse dichteres Lisa Olstein en het resultaat is indrukwekkend, zowel tekstueel als muzikaal. Is het Rock? Roots? Folk? zeg het maar, avontuurlijk, sfeervol en boeiend is het in ieder geval. Wij verheugen ons zeer op hun komst! Reserveren kan nu al op www.rootsontheroad.nl Wacht niet te lang want hij doet hier maar een paar optredens.
Check out: Jeffrey Foucault's Cold Satellite
MusicMeter:
En weer zet Jeffrey Foucault een dijk van een album neer. Deze man met zijn melancholieke, ietwat droeve maar karaktervolle stem, die met het verstrijken der jaren intenser en dieper is geworden, is onderhand uitgegroeid tot een van mijn meest favoriete artiesten. Ballads of uptempo nummers, geworteld in blues, rock, folk of country het maakt niet uit. De teksten, geschreven door dichteres Lisa Olstein, zet hij eerst naar zijn hand en vervolgens naar zijn stem om er uiteindelijk schitterende songs van te maken.
Waren zijn vorige albums nog een beetje folkie, op Cold Satellite neigt hij eerder richting een voorzichtig rock getint geluid. Het tempo is overwegend laid back. Persoonlijk vind ik dat geen slechte keuze. Het maakt zijn oevre alleen maar interessanter.
Dan zijn de muzikanten die hun medewerking aan dit album hebben verleend ook nog eens fantastisch. Alex Mccullough’s pedal steel en David Goodrich’ elektrische gitaar springen nog het meest in het oor. Sommige riffs doen denken aan het beste wat Keith Richards ooit heeft bedacht.
Dit album is meer dan uitstekend. Warm en met alle artistieke intenties van dien. Deze Americana artiest verdiend veel meer dan waardering van een paar liefhebbers.