Thomas Lindsay alias JT NERO & ASPACIA ALLISON RUSSELL, Canadees en Amerikaans duo, 16 december ROTR 't Keerpunt, stond woensdag de 7e in 'Met het oog op morgen' Luister naar 'Sugar Dumpling' op 9:55 en naar intervieuw en 'Mountains Forest' op 21:10
Headwater, roots folk met bluegrass hart bij Roots on the Road. De schoolvrienden Jonas Shandel en Matt Bryant vormen het zingende hart van Headwater (2001 Vancouver / Canada). Mandoline, banjo, upright bass en steelgitaar omlijsten deze vocale paardenstaart perfect. Op menig bluegrassfestival met illustere namen als Telluride en Chilliwack hebben deze jongens het snareneelt op hun vingertoppen gekweekt. Headwater maakt eigen werk aangevuld met een enkel nummer van bijv. Fred Eaglesmith (Freight Train). Opvallend is hun gevoel voor de 'drive' die elk nummer moet hebben. Op hun site vinden we onder het kopje “links” het hoofdstuk “Bands we like” ; daar gaat-ie dan: John Hiatt, Peter Gabriel, Jerry Douglas, Gillian Welch, Doc Watson, Thelonious Monk en Old Crow Medicine Show. Zonder oogkleppen waaiert dat lekker alle kanten uit. 'Lay you down' hun tweede cd roept zowel herinneringen op aan Rice, Rice and Pedersen als aan Dolorean. Steelgitarist Tim Tweedale weet zijn partijen op ongelofelijk creatieve manier in te vullen. 'Dope for the ears' zullen we maar zeggen (Jerry Douglas komt als referentie bovendrijven…). De opnamen voor de derde plaat zijn afgerond en dus mogen we ons hart vol verwachting laten kloppen… Kom in ROTR @ 't Keerpunt genieten van de laatste zonnestralen before winter sets in. Be prepared- Canadezen weten er alles van. Met dank aan Cobblestone.
Headwater is:
Jonas Shandel: vocals,banjo,guitar
Matt Bryant: vocals,mandolin, guitar
Patrick Metzger: upright bass, vocals
Tim Tweedale: Weisenborn guitar
Allison en JT Nero zijn onderweg. Nog een paar nachtjes slapen en dan gaat een fijne tour van start en kun je je warmen aan hun gloedvolle hemelse vocale harmonieën. Behalve dit fenomenale duo speelt bij ROTR @ 't Keerpunt ook de zeer getalenteerde Bart de Win (van o.a. Matthews Southern Comfort) mee op Wurlitzer (piano) en accordeon en als voorproefje zijn ze donderdagavond ook alvast te horen op radio 1 bij de NOS 'Met het Oog Op Morgen' Reserveren kan nog maar wacht niet te lang ...
.
Ryan Adams maakt weer schitterende liedjes. Na jaren misère is de Amerikaanse artiest enorm sterk terug aan het rootsrock firmament. Ashes & Fire is zijn nieuwste wonderschone plaat. Op deze youtube zingt hij, live from Abbey Road, samen met Laura Marling het schitterende 'Oh my sweet Carolina'.
Joe Gracey, de man van Kimmie Rhodes is overleden aan de gevolgen van kanker. De ziekte achtervolgde hem al een tijd en is hem noodlottig geworden. Hij werd 61 jaar. Joe was naast partner van Kimmie belangrijk voor haar als mixer en producer. In Austin werd hij beschouwd als media gigant en hij was ook dj. 6 April jl. stonden Kimmie en haar zoon, virtuoos gitarist Gabe, in Spijkerboor, zonder bassist Joe … Het werd een prachtig concert maar we voelden bezorgdheid. Na de toegift en signeersessie volgde nog een indrukwekkende toegift in een intieme kring van fans. Daarna had ze via internet langdurig contact met Joe. Ontroerend. We zijn in gedachten bij Kimmie en Gabe.
Gurf Morlix maakt van zijn komende tour een 'Blaze Foley happening'. Onlangs bracht hij zijn nieuwe cd 'Blaze Foley's 113th Wet Dream' uit. Kevin Triplett leverde eind 2010 de documentaire 'Duct Tape Messiah' af over diezelfde Blaze Foley. Gurf en Kevin brengen samen een show waarin voor de pauze de documentaire door Kevin Triplett wordt getoond en na de pauze de liedjes van Blaze Foley door Gurf Morlix worden gezongen. Uiteraard is er ook ruimte voor het eigen werk van Girf Moprlix.
Ben Weaver was here, in Spijkerboor. Zijn optreden was niet in de knusse gelagkamer (er was een feestje), maar in de zaal. Het weer speelde niet mee, de mist was dik, dus dit keer wat minder mensen. Ben zijn optreden bij ROTR @ ’t Keerpunt was vooral ingetogen. Ondanks dat hij zich in Nederland goed op zijn gemak schijnt te voelen (in tegenstelling tot Engeland) was hij erg gesloten. We hebben weinig gehoord van wat hem drijft, hij was erg zwijgzaam. Zijn diepste zielenroerselen legde hij in zijn liedjes; Het resultaat van zijn poëtische teksten en zijn verstild vingerpicken gitaarspel. Ben wilde alleen één lange set spelen. Als een artiest dat perse wil, mag dat; Bij Roots on the Road telt de synergetische muzikale beleving van artiest en publiek. Maar was wel jammer, we hebben weinig van hem vernomen, hij was ook zo weer terug naar Deventer. Blijft dat hij wonderschone muziek maakt. Dat staat …!